Η «Φαλακρή Τραγουδίστρια»

Ακολουθεί ένα εξαιρετικό άρθρο του  κ. Γιάννη Καψή (το οποίο προσυπογράφει ο Lykavitos.gr) για τον  ατάλαντο ερασιτέχνη ηθοποιό Θεοδόση Πελεγρίνη, ο οποίος τις ελεύθερες ώρες του υποδύεται και τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών… 

Η «Φαλακρή Τραγουδίστρια»

Του Γιάννη Καψή
Στο Παρίσι, το εμβληματικό αυτό έργο του Ιονέσκο, που καθιέρωσε το «Θέατρο του Παραλόγου», παίζεται εδώ και 60 χρόνια συνεχώς. Στην Αθήνα μόλις τα τελευταία δύο χρόνια. Στο Παρίσι από έναν μεγάλο θίασο (Teatre de la Huchette) με εναλλασσόμενους, φυσικά, ηθοποιούς. Στην Αθήνα από ένα και μόνο συγγραφέα, σκηνοθέτη, ηθοποιό και μονάκριβο θεατή.

Οι παραλληλισμοί σταματούν εδώ. Ο Ιονέσκο, ο Πίντερ, ο Πιραντέλο και οι άλλοι πρωτοπόροι του Θεάτρου του Παραλόγου προσπαθούν να αποδείξουν ότι η ζωή δεν έχει νόημα. Ο Ελληνας Ιονέσκο, γνωστός και ως Θεοδόσιος Πελεγρίνης, ερασιτέχνης πρύτανης και επαγγελματίας ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατής κ.λπ., θέλει να αποδείξει ότι τα πανεπιστήμια δεν έγιναν για τους φοιτητές αλλά για την κατοχύρωση των συμφερόντων ορισμένων καθηγητών.

Οποιαδήποτε και αν είναι η επιλογή, μεταξύ Ιονέσκο και Πελεγρίνη, το βέβαιο είναι ότι για όλα φταίει ο υπουργός Παιδείας. Παράλογο; Καθόλου. Τι ήθελε να αρχίσει την κινητικότητα από τους διοικητικούς υπαλλήλους; Και ναι μεν στο Πολυτεχνείο και στο Καποδιστριακό υπάρχουν μόνο 8 και 12 υπάλληλοι, αντίστοιχα, από το ΑΣΕΠ (δηλ. νομίμως διορισθέντες), ναι μεν μπορεί να υπάρχουν καμιά 350 «συν-επώνυμοι» (τουτέστιν συγγενείς), όλα μπορούν να συμβαίνουν, αλλά στο κάτω κάτω της γραφής απεργούν (αλλά εξακολου­θούν να πληρώνονται χάρη στον κ. Πελεγρίνη) για το ψωμί τους, έστω το παντεσπάνι τους.

Αλλά οι καθηγητές; Εχει διατάξει, μήπως, ο κ. Αρβανιτόπουλος κάποια επιστημονική έρευνα για να διαπιστώσει πόσους και ποιους καθηγητές χρειάζονται τα ΑΕΙ; Με ποιες διαδικασίες εκλέγονται; Πόσες έδρες άχρηστες έχουν δημιουργηθεί για το βόλεμα των ημετέρων; Πόσοι και ποιοι έχουν τοποθετηθεί επικεφαλής τμημάτων άσχετων με την επιστήμη τους; (Σημ: ο γράφων θα μπορούσε να συμβάλει με ντοκουμέντα στην έρευνα).

Εχει διερωτηθεί ο αρμόδιος υπουργός μήπως ο κροκοδείλιος θρήνος για τα δικαιώματα των απεργούντων διοικητικών έχει ως σκοπό να υπονομεύσει το μεταρρυθμιστικό έργο της Διαμαντο­πούλου στα ΑΕΙ; Να επιστρέψουμε στην κατοχύρωση της «έδρας», που συχνά αποτελούσε προικώο αντικείμενο; Στο πανάκριβο ΕΝΑ σύγγραμμα, (που η αξία του υπολογιζόταν με το κιλό!!!) κι αλίμονο στον φοιτητή που δεν το είχε αγοράσει;

Επιφυλάξεις τέτοιες και απορίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι ο γράφων δεν θεωρεί ότι υπάρχουν καθηγητές άξιοι της αποστολής τους. Λάθος. Υπάρχουν και πολλοί. Τις γραμμές αυτές ενέπνευσαν οι δηλώσεις στα ΜΜΕ καθηγητή που ομολόγησε ότι μπαίνει κρυφά στο γραφείο του και δουλεύει χωρίς φως, γιατί αν τον αντιληφθούν οι φοιτητές που υπεραμύνονται της αντιμνημονιακής, αντιφασιστικής και αντιμερκελικής αποστολής των πανεπιστημίων (ό,τι θέλω λέω; Γιατί, ο Λαφαζάνης τι άλλο κάνει;) θα τον κλειδώσουν στο γραφείο του, σπάζοντας το κλειδί στην κλειδαριά. Εχει ερευνήσει ο κ. Αρβανιτόπουλος πόσοι τέτοιοι καθηγητές υπάρχουν;

Τι θα μπορούσε να γίνει; Η ευθύνη, η πρωτοβουλία, ανήκει στον υπουργό Παιδείας. Αλλά η σκέψη να αρχίσει μια οιονεί κινητικότητα από τους καθηγητές φαίνεται γοητευτική. Και όσοι δεν πειθαρχήσουν να απολύονται. Να πνεύσει καθαρός αέρας στα μουχλιασμένα από την ακινησία πανεπιστήμιά μας.

ΕΘΝΟΣ