Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Η «Φαλακρή Τραγουδίστρια»

Πελεγρίνης
Ακολουθεί ένα εξαιρετικό άρθρο του  κ. Γιάννη Καψή (το οποίο προσυπογράφει ο Lykavitos.gr) για τον  ατάλαντο ερασιτέχνη ηθοποιό Θεοδόση Πελεγρίνη, ο οποίος τις ελεύθερες ώρες του υποδύεται και τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών… 
Η «Φαλακρή Τραγουδίστρια»
Του Γιάννη Καψή
Στο Παρίσι, 
το εμβληματικό αυτό έργο του Ιονέσκο, που καθιέρωσε το «Θέατρο του Παραλόγου», παίζεται εδώ και 60 χρόνια συνεχώς. Στην Αθήνα μόλις τα τελευταία δύο χρόνια. Στο Παρίσι από έναν μεγάλο θίασο (Teatre de la Huchette) με εναλλασσόμενους, φυσικά, ηθοποιούς. Στην Αθήνα από ένα και μόνο συγγραφέα, σκηνοθέτη, ηθοποιό και μονάκριβο θεατή.
Οι παραλληλισμοί σταματούν εδώ. Ο Ιονέσκο, ο Πίντερ, ο Πιραντέλο και οι άλλοι πρωτοπόροι του Θεάτρου του Παραλόγου προσπαθούν να αποδείξουν ότι η ζωή δεν έχει νόημα. Ο Ελληνας Ιονέσκο, γνωστός και ως Θεοδόσιος Πελεγρίνης, ερασιτέχνης πρύτανης και επαγγελματίας ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατής κ.λπ., θέλει να αποδείξει ότι τα πανεπιστήμια δεν έγιναν για τους φοιτητές αλλά για την κατοχύρωση των συμφερόντων ορισμένων καθηγητών.
Οποιαδήποτε και αν είναι η επιλογή, μεταξύ Ιονέσκο και Πελεγρίνη, το βέβαιο είναι ότι για όλα φταίει ο υπουργός Παιδείας. Παράλογο; Καθόλου. Τι ήθελε να αρχίσει την κινητικότητα από τους διοικητικούς υπαλλήλους; Και ναι μεν στο Πολυτεχνείο και στο Καποδιστριακό υπάρχουν μόνο 8 και 12 υπάλληλοι, αντίστοιχα, από το ΑΣΕΠ (δηλ. νομίμως διορισθέντες), ναι μεν μπορεί να υπάρχουν καμιά 350 «συν-επώνυμοι» (τουτέστιν συγγενείς), όλα μπορούν να συμβαίνουν, αλλά στο κάτω κάτω της γραφής απεργούν (αλλά εξακολου­θούν να πληρώνονται χάρη στον κ. Πελεγρίνη) για το ψωμί τους, έστω το παντεσπάνι τους.
Αλλά οι καθηγητές; Εχει διατάξει, μήπως, ο κ. Αρβανιτόπουλος κάποια επιστημονική έρευνα για να διαπιστώσει πόσους και ποιους καθηγητές χρειάζονται τα ΑΕΙ; Με ποιες διαδικασίες εκλέγονται; Πόσες έδρες άχρηστες έχουν δημιουργηθεί για το βόλεμα των ημετέρων; Πόσοι και ποιοι έχουν τοποθετηθεί επικεφαλής τμημάτων άσχετων με την επιστήμη τους; (Σημ: ο γράφων θα μπορούσε να συμβάλει με ντοκουμέντα στην έρευνα).
Εχει διερωτηθεί ο αρμόδιος υπουργός μήπως ο κροκοδείλιος θρήνος για τα δικαιώματα των απεργούντων διοικητικών έχει ως σκοπό να υπονομεύσει το μεταρρυθμιστικό έργο της Διαμαντο­πούλου στα ΑΕΙ; Να επιστρέψουμε στην κατοχύρωση της «έδρας», που συχνά αποτελούσε προικώο αντικείμενο; Στο πανάκριβο ΕΝΑ σύγγραμμα, (που η αξία του υπολογιζόταν με το κιλό!!!) κι αλίμονο στον φοιτητή που δεν το είχε αγοράσει;
Επιφυλάξεις τέτοιες και απορίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι ο γράφων δεν θεωρεί ότι υπάρχουν καθηγητές άξιοι της αποστολής τους. Λάθος. Υπάρχουν και πολλοί. Τις γραμμές αυτές ενέπνευσαν οι δηλώσεις στα ΜΜΕ καθηγητή που ομολόγησε ότι μπαίνει κρυφά στο γραφείο του και δουλεύει χωρίς φως, γιατί αν τον αντιληφθούν οι φοιτητές που υπεραμύνονται της αντιμνημονιακής, αντιφασιστικής και αντιμερκελικής αποστολής των πανεπιστημίων (ό,τι θέλω λέω; Γιατί, ο Λαφαζάνης τι άλλο κάνει;) θα τον κλειδώσουν στο γραφείο του, σπάζοντας το κλειδί στην κλειδαριά. Εχει ερευνήσει ο κ. Αρβανιτόπουλος πόσοι τέτοιοι καθηγητές υπάρχουν;
Τι θα μπορούσε να γίνει; Η ευθύνη, η πρωτοβουλία, ανήκει στον υπουργό Παιδείας. Αλλά η σκέψη να αρχίσει μια οιονεί κινητικότητα από τους καθηγητές φαίνεται γοητευτική. Και όσοι δεν πειθαρχήσουν να απολύονται. Να πνεύσει καθαρός αέρας στα μουχλιασμένα από την ακινησία πανεπιστήμιά μας.
ΕΘΝΟΣ

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Θέλει την Τουρκία εκτός του ΝΑΤΟ; Από τον Τούρκο πρωθυπουργό όλα να τα περιμένουμε…

ERDOGAN-RUSSIA02-24NOVEMBER2013
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Την Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ και όχι μακριά από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) φαίνεται να θέλει ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις που έκανε κατά την διάρκεια της συνάντησής του με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλάντιμιρ Πούτιν.
Οπως αναφέρθηκε σε άρθρο ανάλυση με τίτλο «Ο Ερντογάν… ικέτης στον Πούτιν: Σώστε μας από την ΕΕ!» (http://www.defence-point.gr/news/?p=89805) ο Τούρκος πρωθυπουργός σε μία αποστροφή του λόγου του απευθύνθηκε προς τον Ρώσο ηγέτη λέγοντας «Έχετε δίκιο, 50 χρόνια εμπειρίας δεν είναι εύκολο. Επιτρέψτε μας να ενταχθούμε στον SCO και σώστε μας από τα προβλήματά μας»!
Η τοποθέτηση αυτή ήρθε προς επίρρωση των λεγομένων του Ρώσου προέδρου αναφορικά με τις δύσκολες σχέσεις ΕΕ-Ουκρανίας-Ρωσίας. Το τελευταίο διάστημα φαίνεται να πρυτανεύει στο Κίεβο η λογική ότι το «αίμα νερό δεν γίνεται» – φυσικά συνεπικουρούμενο από  την απαραίτητη γεωπολιτική πίεση της Μόσχας προς το αδερφό κράτος στα νότια σύνορά της – με αποτέλεσμα να μπαίνει πάγος στις σχέσεις της χώρας με τις Βρυξέλες. Όπως είναι φυσικό το Κρεμλίνο στην ουσία ανέφερε ότι η ΕΕ ήταν αυτή που με τις απαιτήσεις της στην ουσία μπλόκαρε τη συμφωνία σύνδεσης με το Κίεβο.
Από την πλευρά του ο Ρ. Τ. Ερντογάν, δεν έχασε ευκαιρία και συνεχίζοντας από εκεί που το άφησε ο Ρώσος πρόεδρος πέταξε την τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας ατάκα, αφήνοντας τους αναλυτές άφωνούς για δύο λόγους: Είτε ο Τούρκος πρωθυπουργός προσπαθεί με έναν πολύ έξυπνο τρόπο να αλλάξει ότι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα ως βεβαιότητα για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της Τουρκίας σε ΑΜΥΝΤΙΚΟ επίπεδο είτε δεν γνωρίζει τι του γίνεται άρα είναι ακόμα πιο επικίνδυνος για την χώρα του αλλά και για την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή.
Εξηγούμαστε: Με τα λεγόμενά του ο Τούρκος πρωθυπουργός στην ουσία συνέκρινε την Ευρωπαϊκή Ένωση με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO: Shanghai Cooperation Organisation), κάτι το οποίο για να το πούμε λαϊκά αποτελεί ένα τεράστιο λάθος, αφού πρόκειται για σύγκριση δύο ανόμοιων μεγεθών και πραγμάτων.
Πολύ απλά η ΕΕ όπως είναι τώρα και όπως ήταν έως τώρα αποτελεί έναν πρωτίστως Περιφερειακό Οικονομικό Οργανισμό (Regional Economic Organization) – σίγουρα τον μεγαλύτερο και τον πλέον ανεπτυγμένο αφού χαρακτηρίζεται ως Κοινή Αγορά με τον πυρήνα του να έχει προχωρήσει και σε μία Νομισματική Ένωση – ο οποίος όμως διαθέτει ελάχιστες δυνατότητες συλλογικής άμυνας ενώ βασίζει την στρατιωτική του επάρκεια στο ΝΑΤΟ.
O SCO από την άλλη, στην ουσία δεν αποτελεί έναν οικονομικό περιφερειακό οργανισμό αλλά ένα κατά βάση ΑΜΥΝΤΙΚΟ σύμφωνο που σκοπό έχει να δημιουργήσει το πλαίσιο ώστε να έρθουν κοντά σε στρατιωτικό κυρίως επίπεδο η Μόσχα και το Πεκίνο, αλλά και να ελέγξουν με τον τρόπο αυτό τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και να μην τις αφήσουν έρμαια της δυτικής διείσδυσης και του ισλαμικού φονταμενταλισμού.
Με άλλα λόγια η ΕΕ αποτελεί πρωτίστως έναν οικονομικό περιφερειακό οργανισμό ενώ το Σύμφωνο της Σαγκάης δεν είναι τίποτα άλλο από έναν στρατιωτικό οργανισμό μεταξύ Ρωσία και Κίνας στην περιοχής της Κεντρικής και Ανατολικής Ασίας.
Το να μας λέει λοιπόν ο Τούρκος πρωθυπουργός ότι αφού δεν μπορούμε να μπούμε στην ΕΕ η εναλλακτική είναι το Σύμφωνο της Σαγκάης, τότε δύο πράγματα συμβαίνουν. Είτε ο άνθρωπος δεν γνωρίζει θεμελιώδεις πραγματικότητες του πλανήτη, είτε γνωρίζει πολύ καλά τι λέει και το πάει κάπου αλλού, και αυτό είναι το πολύ ενδιαφέρον.
Επειδή αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι ο Ερντογάν είναι τόσο μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας ή ότι οι σύμβουλοί του δεν τον ενημερώνουν σωστά κι επειδή γνωρίζουμε τόσο το ταπεραμέντο του όσο και την νεοθωμανική αντισημιτική και αντιδυτική του ιδεολογία, τείνουμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι μέσα στην προσπάθειά του να πιέσει την Δύση για την σημασία της χώρας του και του ιδίου φυσικά, παίζει στην ουσία την κάρτα του γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας στο αμυντικό επίπεδο.
Όταν λοιπόν η ηγέτης της Τουρκίας ζητάει να ενταχθεί η χώρα του στο Σύμφωνο της Σαγκάης στην πραγματικότητα δεν ζητάει να γίνει μέλος σε έναν οργανισμό ανταγωνιστικό προς την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά προς το ΝΑΤΟ που σημαίνει πρωτίστως Ηνωμένες Πολιτείες…
Είναι πεποίθηση του γράφοντος, ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να ενταχθεί στην ΕΕ όπως είναι σήμερα, μιλώντας δηλαδή για τα μεγέθη της αλλά και με τους πολιτισμικούς της προσανατολισμούς. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς λόγια και πολιτική ρητορική, κάτι που το γνωρίζουν και οι Ευρωπαίοι και οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί, φυσικά και οι Τούρκοι. Η Άγκυρα όπως είναι σήμερα δεν πρόκειται να προχωρήσει πέραν του επιπέδου της Τελωνιακής Ένωσης (Customs Union) με την Ευρώπη.
Άρα, η τουρκική ηγεσία όταν ζητάει εναλλακτική στην ΕΕ, πολύ απλά ψεύδεται, αφού για την ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί και δεν αποτέλεσε ποτέ μία πραγματική εναλλακτική. Η ΕΕ και η μη πρόοδος στις διαπραγματεύσεις αποτελεί για την Τουρκία απλά μία δικαιολογία για να προχωρήσει σε άλλα γεωπολιτικά σχέδια πιο συμβατά με τα νεοθωμανικά της πρότυπα. Δεν είναι ειρωνικό τη στιγμή που η Γερμανία πρωτοστατεί στο να ανοίξει κεφάλαια για την Τουρκία, η Άγκυρα να συνεχίζει να παραπονείται ότι δεν προχωράνε οι διαπραγματεύσεις με την Ένωση;
Για τους νεοθωμανούς η ΕΕ δεν αποτελεί λύση πολύ απλά γιατί η Οθωμανική ιδεοληψία δεν είναι συμβατή με την Δυτική Ευρώπη. Προσοχή, οι Κεμαλικοί φυσικά έχουν μία άλλη προσέγγιση στο θέμα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν κυβερνάνε, σε πολιτικό τουλάχιστον επίπεδο.
Είναι λοιπόν προφανές ότι η «δικαιολογία» της μη εισόδου στην ΕΕ χρησιμοποιείται για κάτι το πολύ πιο ουσιώδες για την Τουρκία, το οποίο σχετίζεται με την αμφισβήτηση της συμμετοχής της σε έναν αμυντικό οργανισμό στον οποίο είναι ήδη μέλος και όχι με την συμμετοχή της σε έναν οικονομικό οργανισμό στον οποίο δεν είναι μέλος. Τούτων λεχθέντων, πόσο περίεργη μας μοιάζει η καταρχήν επιλογή κινεζικού αντιαεροπορικού συστήματος μακρού βεληνεκούς που εξόργισε τους δυτικούς της συμμάχους;
Να ενημερώσουμε λοιπόν ότι στη διεθνή βιβλιογραφία το Σύμφωνο της Σαγκάης εξισώνεται ή μάλλον γίνεται συζήτηση εάν και κατά πόσο θα καταλήξει στο ΝΑΤΟ της Ευρασίας και στο κατά πόσο οι δυνατότητές του και οι προοπτικές του μπορούν να συγκριθούν με αυτές της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
Στην προκειμένη περίπτωση και για τις ανάγκες της σύντομης αυτής ανάλυσής δεν είναι σημαντικό να δούμε τις προοπτικές του Συμφώνου της Σαγκάης – οι οποίες είναι φυσικά μεγάλες αλλά έχει μακρύ δρόμο να διανύσει για να χαρακτηριστεί ως μία συμμαχία του επιπέδου του ΝΑΤΟ –  αλλά το σημαντικό είναι να αντιληφθούμε ότι το SCO συγκρίνεται με το ΝΑΤΟ και όχι με την ΕΕ.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο Αμπντουλάχ Γκιουλ σχολίασε τις δηλώσεις Ερντογάν με την παρατήρηση ότι  SCO και ΕΕ είναι δυο διαφορετικά πράγματα, μη συνδεόμενα μεταξύ τους, αναγνώρισε δηλαδή την ουσία του πράγματος αλλά είχε την ευγένεια ή την πολιτική διορατικότητα να μην προχωρήσει σε περεταίρω διευκρινήσεις, διότι σε μία τέτοια περίπτωση θα φαινόταν η σημασία των δηλώσεων του Τούρκου πρωθυπουργού, και θα δημιουργούταν ακόμα μεγαλύτερο ζήτημα για τη χώρα του αλλά και στις σχέσεις μεταξύ των δύο αντρών.
Να αναφέρουμε τέλος ότι εάν ο Ρ. Τ. Ερντογάν θα ήθελε πραγματικά να συγκρίνει δύο παρόμοιας φύσης – άλλο όχι ιδίου επιπέδου οργανισμούς – θα έπρεπε να ζητήσει την είσοδο τη Τουρκίας στην Ευρασιατική Ένωση (Eurasian Union) η οποία πρόκειται για έναν οργανισμό ηγούμενο από την Ρωσία που σκοπό έχει να «μαντρώσει» τα κράτη του Εγγύς Εξωτερικού της σε ένα οικονομικής φύσεως οικοδόμημα το οποίο έχει τη φιλοδοξία να ακολουθήσει τα χνάρια της ΕΕ.
Με απλά λόγια όταν μιλάς για Ευρωπαϊκή Ένωση η εναλλακτική είναι η Ευρασιατική Ένωση, όταν μιλάς για ΝΑΤΟ η εναλλακτική είναι ο SCO, όταν όμως κάνεις μίξη των δύο αυτών τύπων τότε ή πρόκειται για γεωπολιτική ηλιθιότητα ή για γεωπολιτική πιρουέτα η οποία πρόκειται να φέρει έναν σεισμό μεγατόνων σε ολόκληρη την Ευρασία.
Κλείνουμε με δύο ερωτήματα και μία παρατήρηση:
Πως ακριβώς πιστεύει κάποιος ότι θα αντιδρούσε η Ουάσιγκτον στην περίπτωση που η Τουρκία άρχιζε να αφήνει υπόνοιες – όχι μόνο ρητορικές- αναφορικά με τον προσανατολισμό της σε αμυντικό επίπεδο. Ένα ενδιαφέρον ερώτημα το οποίο δεν μπορεί να θεωρεί κάποιος ανεδαφικό ύστερα από τα καμώματα της Άγκυρας ειδικά τα τρία τελευταία έτη.
Τι ακριβώς περιμένει η Τουρκία να της συμβεί από την Ρωσία των Ευρασιατιστών τύπου Αλεξάντερ Ντούγκιν οι οποίοι έχουν μιλήσει ανοιχτά για το μέλλον στο οποίο μετά την «εκπαραθύρωση» των Αγγλοσαξόνων από την Παγκόσμια Νήσο (World Island – Ευρασία & Αφρική) θα έρθει η σειρά του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και με χώρες όπως η Τουρκία;
Είναι ευλογία για το έθνος μας που αυτή την κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα και την Κύπρο στην ηγεσία της γείτονας βρίσκονται άνθρωποι τόσο υπερφίαλοι, αλαζονικοί και μη αντιλαμβανόμενοι την πραγματικότητα πέραν αυτής της αγαπημένης σαπουνόπερας… του Σουλεϊμάν.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν είναι άκρως επικίνδυνοι, για Ελλάδα και Κύπρο, αλλά ότι με τα καμώματά τους έχουν καταφέρει να στρέψουν σχεδόν όλους του κύριους γεωπολιτικούς δρώντες εναντίον τους, ή στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση, τους έχουν κάνει να μη μπορούν να τους εμπιστεύονται σε τίποτα.
Εμείς τι ακριβώς κάνουμε για όλα αυτά;


Read more: http://mignatiou.com/?p=16663#ixzz2lfBdggjo

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Τσακώνονται σε ξένο …αχυρώνα

TSIPRAS-SAMARAS01-17NOVEMBER2013
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Παρακολουθώντας την κυριακάτικη συνεδρίαση της Βουλής που ασχολήθηκε με την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με κυρίευσε απογοήτευση –θα έλεγα στα όρια της κατάθλιψης- και σας ομιλώ με όση ειλικρίνεια διαθέτω.
Τούτος ο τόπος δεν έχει καμία ελπίδα να προοδεύσει. Η κακομοιριά των πολιτικών μας και η απουσία κάθε σχεδιασμού για την Ελλάδα και τους πολίτες της –ιδιαιτέρως τη νεολαία, που μαραζώνει- προδιαθέτουν προς μία μεγάλη τραγωδία…
Για τρεις μέρες «σκοτώνονταν» από τα έδρανα της Βουλής ως να μην είχαν τί άλλο να κάνουν, ως να μην είχαν άλλες υποχρεώσεις. Καθηλωμένοι μέσα και γύρω από τη Βουλή οι 300 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού δεν προσέφεραν την παραμικρή υπηρεσία στη χώρα και στους πολίτες. Διότι η μοναδική τους έγνοια ήταν τα κομματικά ωφέλη από την αψυχολόγητη ενέργεια του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει πρότασης μομφής.
Τείνω να πιστέψω ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας στόχευε να μαζέψει στο μανδρί τους δικούς του βουλευτές, αρκετοί εκ των οποίων δείχνουν τάσεις ανεξαρτησίας, αυτονομίας και …επανάστασης. Τι άλλο να φανταστώ και να υποθέσω; Οι λογικοί άνθρωποι θα προτιμούσαν να εκμεταλλευθούν το τριήμερο με τις οικογένειές τους…
Εχω γράψει πολλές φορές ότι ενώ εμείς τρωγόμαστε μεταξύ μας, αντί να ενώσουμε τις δυνάμεις μου για να ξεφύγουμε από τη μέγγενη του Μνημονίου, στην ευρύτερη γειτονιά μας συμβαίνουν κοσμοιστορικά γεγονότα, που θα βάλουν τη σφραγίδα τους στο μέλλον των χωρών της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Οι Κούρδοι της Συρίας σημείωσαν σημαντικές νίκες εναντίον των ομάδων της αλ Κάιντα, τις οποίες ενισχύει η Τουρκία, και κέρδισαν το θαυμασμό στην Ουάσιγκτον. Αυτό σημαίνει ότι κέρδισαν και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης; Πολύ πιθανό…
Στο Ισραήλ επανήλθε ο σκληρός ακροδεξιός και φανατικός αντιτούρκος Αβίγκνορ Λίμπερμαν. Η ανακοίνωση ότι θα αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών, από το οποίο αποχώρησε όταν του απαγγέλθηκαν καηγορίες στις 14 του περασμένου Δεκεμβρίου, δεν χαιρετίστηκε ούτε στην Ουάσιγκτον, η οποία ανησυχεί για το μέλλον των ειρηνευτικών συνομιλιών με τους Παλαιστίνιους, και πολύ περισσότερο δεν χαροποίησε την Αγκυρα. Ο Λίμπερμαν θεωρεί τους Τούρκους μεγάλους εχθρούς, όσο και τους μισητούς του αντιπάλους της Χαμάς.
Οι συνομιλίες της Δύσης με το Ιράν μπορεί να κατέληξαν σε αποτυχία στη Γενεύη, αλλά  θα επαναληφθούν. Αυτός ο διάλογος από μόνος του είναι ανάθεμα για το Νετανιάχου, ο οποίος με την επιστροφή του Λίμπερμαν, νοιώθει πιό δυνατός στη μάχη που δίνει για να εκτροχιάσει την αμερικανική προσέγγιση με την Τεχεράνη. Απρόσμενος σύμμαχος του αναδεικνύεται η απολυταρχική Σαουδική Αραβία, η οποία είναι έτοιμη να συγκρουστεί διπλωματικά και με την Τουρκία, ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της οποίας διατηρεί στενότατη σχέση με το Ιράν.
Σε όλα τα παραπάνω, πρέπει να προσθέσουμε τον αδυσώπητο εμφύλιο στη Συρία και τη διαμάχη της Αιγύπτου με τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος παραμένει πιστός σύμμαχος του Μοχάμεντ Μόρσι. Η στάση του πρωθυπουργού της Τουρκίας, βοήθησε σημαντικά στην αναθέρμαση των σχέσεων του Καίρου με την Αθήνα και τη Λευκωσία. Η Συρία στο μεταξύ αποτελεί πηγή μεγάλων προβλημάτων για τον ισλαμιστή πρωθυπουργό της Τουρκίας.
Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο είναι ένα καζάνι που κοχλάζει. Οι αγεφύρωτες διαφορές των πρωταγωνιστών και οι νέες συμμαχίες, θα μπορούσαν να εξελιχθούν πολύ υποβοηθητικά για την Αθήνα και τη Λευκωσία, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την Τουρκία σε πολιτικό επίπεδο, και το Ισραήλ στο παιγνίδι της ενέργειας, που απαιτεί σκληρούς παίκτες, όχι δουλοπρεπείς.
Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, η Λευκωσία δεν έχει κανένα λόγο να αποδεχθεί μεσοβέζικες διαπραγματεύσεις, διότι η διεξαγωγή τους και μόνο, εξυπηρετεί την Τουρκία και δεν ωφελεί καθόλου την κυπριακή υπόθεση. Αλλωστε, η κυβέρνηση του Ισραήλ τοποθετήθηκε επί του θέματος και έχει υπογραμμίσει πως τυχόν ανάμειξη της Αγκυρας στις κυπριακές υποθέσεις μετά τη λύση, αποτελεί μέγα πρόβλημα στη συνεργασία του Εβραϊκού Κράτους με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η ελληνική κυβέρνηση από τη μεριά της, πρέπει να επιδιώξει τη συνεννόηση στο εσωτερικό για να έχει κέρδη η χώρα και ο λαός. Αποδείχθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το κονταροκτύπημα της Κυριακής μεταξύ της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ αφορά μόνο τους αρχηγούς και τους πολιτικούς των τριών κομμάτων. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού και λυπάται για το κατάντημα στο οποίο οδήγησαν την Ελλάδα, και οργίζεται, αλλά και φοβάται τις συνέπειες του πολιτικού μίσους, που αναδείχθηκε από την κυριακάτικη συνεδρίαση της Βουλής. Ας συνετιστούν, λοιπόν, διότι οι πολίτες θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν –ελπίζω και εύχομαι αυστηρά- και στα τρία κόμματα τον ερχόμενο Μάιο.
Δημοσιεύθηκε στα www.epikaira.gr την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013


Read more: http://mignatiou.com/?p=16234#ixzz2l1HHVVMy

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Ο Μπαμπάς…

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Νοεμβρίου 6, 2013
Ο πατέρας μου συνήθιζε να παίζει με τον αδελφό μου και μένα στον κήπο.
Η μάνα μας έβγαινε έξω και φώναζε: «θα χαλάσετε το γκαζόν!».
Κι εκείνος της απαντούσε: «Δεν μεγαλώνουμε γκαζόν, αγόρια μεγαλώνουμε!»
(Harmon Killebrew)
============
Υπάρχουν τρία στάδια στη ζωή ενός άνδρα:
Πρώτο στάδιο: να πιστεύει στον Αη-Βασίλη.
Δεύτερο στάδιο: να μην πιστεύει στον Αη-Βασίλη.
Τρίτο στάδιο: να είναι ο ίδιος Αη-Βασίλης.
(Ανώνυμος)
============
Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι ν΄ αγαπάει τη μάνα τους!
(Theodore M. Hesburgh)
============

Oταν έλθει η εποχή που ένας άντρας αντιλαμβάνεται πως μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα, συνήθως έχει ο ίδιος ένα γιο που τον θεωρεί λάθος!
(Charles Wadsworth)
============
Υποτίθεται πως κάθε άντρας μπορεί να γίνει πατέρας.
Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει «μπαμπάς» !
(Ανώνυμος)
============
Οταν ήμουν έφηβος 14 ετών, ο πατέρας μου ήταν τόσο αλαζόνας που δεν τον άντεχα λεπτό. Περιέργως, όταν έφτασα τα 21 ένιωσα μεγάλη έκπληξη από το πόσο πολλά κατάφερε να μάθει μέσα σε επτά μόλις χρόνια!
(Μαρκ Τουαίιν)
============
Πραγματικά πλούσιος είναι ο άντρας που έχει παιδιά που τρέχουν να χωθούν στην αγκαλιά του, ακόμα κι όταν τα χέρια του είναι άδεια.
(Ανώνυμος)
============

Δεν έχει τόση σημασία ποιος ήταν αληθινά ο πατέρας μου, αλλά ποιος θυμάμαι εγώ πως ήταν.
(Anne Sexton)
============
Eίναι όντως αξιέπαινο να πάει ένας πατέρας τον γιο του για ψάρεμα. Υπάρχει όμως ένα ιδιαίτερο μέρος στον παράδεισο για τον πατέρα που θα πάει την κόρη του για ψώνια.
(John Sinor)
============
Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά.
Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά ελεύθερα.
(Jonas Salk)
============
Mπαμπάδες, αγαπήστε κι αποδεχτείτε τα μέλη της οικογένειάς σας γι΄ αυτό που πραγματικά είναι, ακόμα κι αν η προσωπικότητά τους είναι πολύ διαφορετική από τη δική σας. Τα κουνέλια δεν πετούν, οι αετοί δεν κολυμπούν, οι γάτες δεν έχουν φτερά. Σταματήστε τώρα τις συγκρίσεις. Υπάρχει άφθονος χώρος για όλους στο δάσος!
(Chuck Swindoll)
============
Τα στάδια στη ζωή ενός ανθρώπου:
4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα!
7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά!
8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά.
12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται.
14 ετών: Ο πατέρας μου? Ασε καλύτερα!
21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου!
25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα.
30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα.
35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά.
50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό?
60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία!
65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας!
(Ανώνυμος)
__________
by Αντικλείδι

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΕΓΚΑΛΕΙ ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑ!!!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 27, 2013
20131027-124457.jpg

Το πρωτί, μιλώντας στο Mega, ο κ.Τζιτζικώστας είπε ότι «πρέπει να σεβόμαστε τους νόμους, γιατί τότε ένας άλλος περιφερειάρχης -μακριά από έμενα αυτό- θα μπορούσε να μην καλέσει το ΠΑΣΟΚ στην παρέλαση γιατί θα μπορούσε να πει ότι είναι εγκληματική οργάνωση επειδή καταδικάστηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος».
Με ανακοίνωση που εξέδωσε πριν λίγο, ο κ.Κεδίκογλου τονίζει ότι “όταν κάποιος κάνει μια γκάφα, το μόνο χειρότερο είναι να κάνει
μια νέα γκάφα για να την καλύψει. Ο κ.Τζιτζικώστας οφείλει άμεσα να προβεί σε διορθωτική δήλωση”!!
Δηλαδή η κυβέρνηση πάνω στον πανικό της να καλύψει την πράσινη συμμορία, φτάνει στο σημείο να “ξεπλένει” έναν καταχραστή – συμμορίτη, εγκαλώντας το στέλεχος της που απλώς το σημείωσε!
Για τέτοια κατάντια μιλάμε…

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Το δράμα της υποτέλειας

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 24, 2013

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog agriazwa.blogspot.com)

Ο Χοντρός και ο Λιγνός, οι Βενιζέλος και Σαμαράς, αφού πήραν τη σκυτάλη στην αποδόμηση της χώρας από τον τουρίστα Παπανδρέου, τώρα πλέον, κοιτώντας κατάματα τον πολιτικό όλεθρο που συντελείται σε ότι έχει απομείνει από την κομματική τους βάση, αρχίζουν τώρα τη «διαπραγμάτευση» με όπλο τους το φανταστικό πρωτογενές πλεόνασμα. Όλοι πρέπει να τους στηρίξουμε στην σταυροφορία τους να πείσουν την διεθνή κοινότητα για την λογιστική μπαγαποντιά.

Γιατί ειδάλλως η χώρα χρεοκοπεί. Τα ακούσατε; Χρεοκοπούμε.

Δεν ξέρω τι σενάρια πολιτικής φαντασίας θα επιδιώξουν οι δυό τους στο εγγύς μέλλον.

Τα δύο επικρατέστερα είναι όμως:

Α)  εσωτερική κατάρρευση της ήδη σε κώμα ελληνικής οικονομίας μαζί με χρόνια πολιτική αστάθεια.

Β)ΧΡΕΩΚΟΠΊΑ.

Αφού λοιπόν αυτά τα παλληκάρια κάναν τη χώρα Ιφιγένεια και την περάσαν σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεωκοπίας, τώρα τα κωλόπαιδα διαπιστώνουν ότι η πολιτική δεν βγαίνει.

Αφού πρώτα τρέψαν εκατοντάδες δις καταθέσεων σε φυγή. Αυτοκτονήσαν χιλιάδες συμπολίτες μας. Φτωχοποιήσαν εκατομμύρια άλλους. Σκοτώσαν  χιλιάδες μέσω ελλείψεων στην πρωτοβάθμια και όχι μόνο περίθαλψη. Συγχωνεύσαν  νοσοκομεία και πανεπιστήμια λες και ήταν βούτυρο και μαρμ-Ελλάδα.

Ανεβάσαν την ανεργία στους νέους κατά 180%. Φτιάξαν τη νέα ελληνική μετανάστευση. Καταστρέψαν τα ταμεία με το PSI. Χρεοκοπήσαν εκατοντάδες χιλιάδες μαγαζιά και κλείσαν ή εξορίσαν χιλιάδες εταιρίες. Βαρέσαν πιστόλια δισεκαττομυρίων σε άλλες εταιρίες.

Φτιάξαν τη νέα τάξη των νεοάνεργων, των νεόπτωχων και των νεοάστεγων.

Υπογράψαν το PSI αδειάζοντας τα ταμεία δημοσίων οργανισμών και προκαλώντας τη μεγαλύτερη ίσως ασφαλιστική κρίση στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας.

Α ναι. Και αφού ξαναγαμήσαν την Κύπρο μέσω του κουρέματος και την παρέδωσαν αλυσοδέσμια στις ορέξεις της διεθνούς τοκογλυφίας.

Αφού καταφέραν μόλις  σε τρία, μάλιστα σε τρία χρόνια το νέο ελληνικό θαύμα, τώρα οι κουφάλες θυμήθηκαν ότι η πολιτική αυτή δεν βγαίνει και κάνουν ότι σηκώνουν μπαϊράκι μην τους πάρει και τους σηκώσει γιατί ακόμη και συμπολιτευτές τους έχουν πάθει αλλεργία στον Χοντρό και το Λιγνό.

Όλα αυτά που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν τα έχουμε περιγράψει από την αρχή αυτής της τραγικής φαρσοκωμωδίας με τίτλο «Σώστε το χρηματοπιστωτικό, γαμήστε τις κοινωνίες»

Τώρα το σπέρμα επιστρέφει στα μούτρα τους. Γιατί τώρα, με το τέχνασμα της επαναδιαπραγμάτευσης, όλες οι ειρωνικές ερωτήσεις που οι ίδιοι προπαγανδιστικά χρησιμοποιούσαν στην αρχή της φαρσοκωμωδίας, γυρνάνε μπούμερανγκ: Και που θα τα βρείτε τα λεφτά αν πει όχι η Τρόικα κε Σαμαρά;

Και σε αυτά τα άλυτα ερωτήματα απαντούν με το επιχείρημα του υπάκουου μαθητή ή φαντάρου:

«Κάναμε ότι μας είπαν. Είναι δίκαιο  το κράτημα τους από τα αρχίδια να χαλαρώσει λίγο»

Σωπάτε καλέ. Ξεχάσατε τα προσυμφωνηθέντα; Τη συρρίκνωση του δημοσίου; Το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου; Αυτά, σύμφωνα με τις συμφωνίες που υπογράψατε πρέπει να τηρηθούν στο ακέραιο. Και δεν είμαστε ούτε στο 50% αυτής της πορείας προς την κόλαση. Αυτό περιγράφουν και διεθνείς εκθέσεις.

Στο ακέραιο μάγκες. ΑΚΕΡΑΙΟ. Αλλά που να την καταλάβετε εσείς αυτή τη λέξη: Ακέραιο, ακεραιότητα, ακούγονται ισλανδικά στα αυτιά σας.

ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ.

Τι έγινε λοιπόν η μία και μοναδική πολιτική; Η μόνη πολιτική που υπογράψατε; Γιατί τώρα δε βγαίνει; Πίτσες μπλε. Η πολιτική δεν έβγαινε εξ αρχής. Ήταν κατασκευασμένη για να μη βγαίνει.

Το 2010,το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν απόλυτα εκτεθειμένο στην ελληνική οικονομία.

Το πιστόλι της χρεωκοπίας έπρεπε να είχε πέσει βαρύ στο διαπραγματευτικό τραπέζι από την ελληνική πλευρά. Με κρότο. Δυστυχώς δεν υπήρχε ελληνική πλευρά.

Αντ αυτού, το χώσατε βαθειά στο παχύ έντερο των Ελλήνων και εκεί το εκπυρσοκροτήσατε οδηγώντας τη χώρα σε μια εσωτερική αιμορραγία.

Αυτό ήταν η πολιτική της ελεγχόμενης χρεωκοπίας. Να σωθούν οι δανειστές με το να απορροφήσει όλη την ελληνική κρίση ο μέσος Έλληνας πολίτης. Αυτές τις θυσίες ζητούσατε. Ανθρωποθυσίες. Και τις είχατε: Χάρη στον πολιτικό αναλφαβητισμό του Έλληνα.

Το 2010 εγώ και άλλοι λέγαμε: Λογιστικός έλεγχος χρέους, επιλεκτική στάση πληρωμών. Αν χρειαστεί και απειλή εξόδου από το ευρώ. Αν χρειαστεί ακόμη και χρεωκοπία και άμεσος επανασχεδιασμός της ελληνικής οικονομίας. Ότι χρειαστεί για να περισώσουμε την Ελλάδα από τις συνέπειες της μακροχρόνιας πολιτικής αλητείας.

Αλλά εσείς αποφασίσατε να στήσει η Ελλάδα κώλο.

Γιατί τώρα; Γιατί τώρα λοιπόν θυμηθήκατε τα αδιέξοδα και την αναδιαπραγμάτευση; Όταν τότε που υπήρχαν ακόμη διαπραγματευτικά όπλα μιλούσατε με σιγουριά Πάπα για τη «μοναδική πολιτική»;

Γιατί ακριβώς, τώρα δεν υπάρχουν διαπραγματευτικά όπλα. Γιατί τώρα περιφέρετε το κουφάρι της Ελλάδας και λέτε να, κάναμε ότι μας ζητήσατε. Ξηγηθείτε τώρα. Και αυτοί σας λένε. Κάτσε ρε μεγάλε. Αυτό το κουφάρι έχει ακόμη λίγη ζωή μέσα του. Υπογράψατε να το φέρετε εντελώς νεκρό. Τέρμα για τέρμα. Έχει δρόμο ακόμη λοιπόν πριν το γδάρουμε και το κάνουμε γούνινο χαλάκι να σκουπίζουμε τα πόδια μας. Πίσω στο βυρσοδεψείο λοιπόν.

Τους τάξατε. Πήγατε να μας βάλετε σε πόλεμο με τους Σύριους συμμάχους μας. Δώσατε τον Ταρ στον Ομπάμα. Δώσατε μαθήματα υπακοής στους σιωνιστές. Γαμήσατε την Κύπρο. Για δεύτερη φορά.

Πάρτε το χαμπάρι ρε. Οι διεθνείς ελίτ σας θεωρούν απλά υπηρετικό προσωπικό. Δεν πρόκειται να αναβαθμιστείτε ότι και να δώσετε. Αυτά είναι τα άσχημα της πλήρους υποτέλειας.

Και τώρα που το πλεκτό που σας επιτρέπει να διατηρείτε την εξουσία, την όποια εξουσίας στην Ελλάδα έχει ξηλωθεί πλήρως, τώρα τι θα κάνετε;

Θα απειλήσετε με έξοδο από το Ευρώ; Με χρεοκοπία; Με το κόμμα της δραχμής;

Τα όρια της εθνικής προδοσίας τα έχετε ξεπεράσει προ πολλού. Τώρα ξεπερνάτε και τα όρια της εθνικής γελοιότητας.

Ο άλλος τουλάχιστον, ο Πολωνολιθουανοσουηδομερικάνος ο ΓΑΠ, προνόησε και απέδρασε νωρίς. Εσείς είστε ακόμη ενώπιον εκατομμυρίων Ελλήνων. Και καλά το Σαμαρά τον σηκώνει ελικόπτερο, σωματικά τουλάχιστον. Το Βενιζέλο πως θα τον σηκώσει;

Περιμένουμε λοιπόν το επόμενο επεισόδιο αυτής της φαρσοκωμωδίας που παίζετε στις πλάτες μας. Άντε να δούμε πόσο μακριά θα φτάσει η κουτοπονηριά σας απέναντι σε αυτούς που εφεύραν το παιχνίδι του χρηματοπιστωτικού. Άντε να δούμε τα πιόνια να κάνουν δικές τους κινήσεις. Πλάκα θα έχει.

Πόση πίστωση χρόνου μπορείτε να πάρετε ακόμη για να σώζετε τα τομάρια σας;

Κάτι μηνάκια ακόμη λέω εγώ. Και μέχρι τώρα σπανίως έχω διαψευστεί.

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Εκμεταλλευθείτε κάθε ευκαιρία! (απίστευτο…)

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 21, 2013

ληστειαΚορυφαίο άρθρο από την Σοφία

Επειδή ακούμε από πτυχιούχους Οικονομολόγους ότι δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε, διότι σε κάθε οικονομική κρίση δημιουργούνται πολλές ευκαιρίες, μοιράζομαι μαζί σας κάποιες περιπτώσεις για να καταλάβετε τι είδους ευκαιρίες εννοούν:

Kατά τη διάρκεια μιας ένοπλης ληστείας στην πόλη Γουανγκτσού στην Κίνα, ο ληστής φώναξε στους πελάτες:

- Μην κινηθείτε, τα λεφτά ανήκουν στο Κράτος! “Η ζωή σας όμως ανήκει σε σας”!!! Όλοι ξάπλωσαν κάτω ήσυχα.

Αυτή η μέθοδος ονομάζεται: “MIND CHANGING CONCEPT”

Ελληνιστί: “ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ”

Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι με τα εκατομμύρια που έκλεψαν, ο μικρός αδερφός, με πτυχίο Master στα Οικονομικά, λέει στο μεγάλο αδερφό, απόφοιτο δημοτικού:

- Έλα να μετρήσουμε τα χρήματα που αρπάξαμε.

Ο μεγάλος αδελφός του Δημοτικού του λέει:

- Είσαι βλάκας! Είναι πολλά τα χρήματα και θα κάνουμε ώρες να τα μετρήσουμε. Το βράδυ στις ειδήσεις που θα ανακοινώσουν τη ληστεία, θα πουν και το ακριβές ποσό που εκλάπη!

Αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται “EXPERIENCE” (ΕΜΠΕΙΡΙΑ) και είναι σαφέστατα χρησιμότερη στις μέρες μας από τα πτυχία Master.

Όμως στην Τράπεζα, μετά τη ληστεία, ο ταμίας φωνάζει στο Διευθυντή να καλέσει  την αστυνομία.

Ο πτυχιούχος Διευθυντής όμως του λέει:

- Μην τηλεφωνήσεις ακόμα! Ευκαιρία είναι, κοντά στα 20 εκατομμύρια που μας έκλεψαν, να πάρουμε άλλα 10 εμείς, συν τα 70 που έχουμε ήδη καταχραστεί, να πούμε ότι μας έκλεψαν 100!

Αυτή η μέθοδος στα Πανεπιστήμια ονομάζεται: “SWIM WITH THE TIDE”

Ελληνιστί σε παράφραση: “ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΑΣ”

Ο ταμίας λέει:

- Μακάρι δηλαδή να ‘χουμε μια ληστεία κάθε μήνα!

Αυτό λέγεται: “ΚΙLLING BOREDOM” του λέει ο Διευθυντής.

Ελληνιστί σε παράφραση σημαίνει: “Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ”

Το βράδυ, στις ειδήσεις ανακοινώθηκε ότι εκλάπη το ποσό των 100 εκατομμυρίων. Οι καημένοι οι ληστές μετρούσαν και ξαναμετρούσαν, αλλά το ποσό που είχαν στα χέρια τους ήταν 20 εκατομμύρια. Θυμωμένος λοιπόν ο ένας ληστής λέει:

- Ρισκάραμε τις ζωές μας για 20 εκατομμύρια, ενώ ο Διευθυντής με το πάτημα ενός κουμπιού καθάρισε 80 εκατομμύρια! Φαίνεται τελικά ότι είναι πιο επικερδές και ακίνδυνο να είσαι Διευθυντής Τράπεζας παρά ληστής!

Αυτό λέγεται: “KNOWLEDGE IS WORTH AS MUCH AS GOLD!”Ελληνιστί: “Η ΓΝΩΣΗ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ Ο ΧΡΥΣΟΣ!”

Ο Διευθυντής ήταν πολύ χαρούμενος, που με τη ληστεία κάλυψε τις καταχρήσεις του.

Αυτό λέγεται: “SEIZING THE OPPORTUINITY and DARING TO TAKE RISKS!”Ελληνιστί σημαίνει: “ΑΡΠΑΖΩ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ και ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΡΙΣΚΟ!”

Συγγνώμη αν είστε πτυχιούχος Οικονομολόγος…

Κατά τα άλλα, φίλοι και φίλες ανησυχείτε!

Στις Βρυξέλλες ακόμη μας επαινούν, ώστε να προλάβουν να μας φορτώσουν και όλα τα δικά τους λάθη εν αναμονή μιας ευκαιρίας για να μας αδειάσουν… που σημαίνει: “EXPLOIT every OPPORTUNITY”

Ελληνιστί: “ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΕΙΤΕ κάθε  ΕYΚΑΙΡΙA!”

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Ιατρίδης:«Εξέγερση στην Αθήνα»

Αναρτήθηκε από τον/την Akritas στο Οκτωβρίου 17, 2013
iatridisΚυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη και σε επανέκδοση το πολύ καλό βιβλίο του Ιωάννη Ιατρίδη με τίτλο «Εξέγερση στην Αθήνα» που αναλύει τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1944.
Ένα βιβλίο που το συστήνω ανεπιφύλακτα προκειμένου ο Έλληνας της μεταπολίτευσης, να διαβάσει και την άποψη της μη φιλοεαμικής ιστοριογραφίας που έχει κατακλύσει τα βιβλιοπωλεία.
Από το οπισθόφυλλο:
Τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1944 συγκλόνισαν τόσο βαθιά την κιόλας κατερειπωμένη από τον πόλεμο χώρα, που τίποτα δεν µπορεί να συγκριθεί µαζί τους. Σκοπός του βιβλίου είναι….. να µελετηθούν τα άµεσα αίτια αυτών και να αναλυθούν οι αντιδράσεις των συµµάχων απέναντι στην Ελληνική κρίση κάτω από το φως ντοκουµενταρισµένων στοιχείων που ήρθαν στην δηµοσιότητα.
Οι αναγνώστες θα εύρουν µια προσεκτική και αντικειµενική µελέτη ενός επεισοδίου της σύγχρονης ιστορίας, περιορισμένου αυτού καθ’ αυτού, χαρακτηριστικού, όμως, του τρόπου µε τον οποίον αµοιβαίες παρανοήσεις και κακοί υπολογισµοί οδηγούν σε καταστάσεις που κανείς δεν ήθελε και κανείς δεν είχε προβλέψει. Η πολιτική, και η ζωή γενικότερα, είναι κάπως έτσι. Εδώ έχουµε ένα τέτοιο παράδειγµα γραµµένο προσεκτικά και µε ανάλυση σε βάθος. Εκείνος που θα θελήσει να πληροφορηθεί τι συνέβη στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1944 µπορεί να τα εύρη στις σελίδες που ακολουθούν –τις πολιτικοδιπλωµατικές ενέργειες και αντενέργειες, και τα κίνητρα, καθώς και τους υπολογισµούς των περισσοτέρων από τους κυρίους πρωταγωνιστές των γεγονότων, όπως µας επιτρέπουν να γνωρίζουµε τα ντοκουµέντα που είναι στην διάθεσή µας.
Μια εξέταση των γεγονότων του Δεκεμβρίου του 1944 χωρίς πάθη και προκαταλήψεις θα µπορούσε να ενισχύσει την άποψη ότι ενίοτε οι επαναστάσεις καθίστανται αναπόφευκτες όχι τόσο γιατί έχουν επιδιωχθεί σκόπιµα, αλλά διότι οι παράγοντες σταθερότητας και ισορροπίας είναι πολύ εξασθενηµένοι και, ταυτόχρονα, πολύ ανελαστικοί για να ελέγχουν τις αυξανόµενες πιέσεις για αλλαγή. Κάτω από τέτοιες εύθραυστες συνθήκες, συγκρούσεις που θα µπορούσαν, αλλιώς, να διευθετηθούν εύκολα προσλαµβάνουν τροµακτική συµβολική σηµασία, χωρίς να αφήνουν περιθώρια για ειλικρινείς διαπραγµατεύσεις και συµβιβασµούς. Με λίγα λόγια, η ελληνική εµπειρία, που εξετάζεται στις σελίδες αυτές, αποτελεί µια πολύτιµη µελέτη των αιτίων της µεγάλης συγκρούσεως που είναι, γενικά, γνωστή σαν ψυχρός πόλεµος.
Βιογραφικό Συγγραφέα:
Ο Ιωάννης Ο. Ιατρίδης σπούδασε στην Ελλάδα, την Ολλανδία και τις Ηνωµένες Πολιτείες (διδακτορικό δίπλωµα από το Clark University, 1962). Υπηρέτησε στο Ελληνικό Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αµύνης (1955-1956) και στο Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού (1956-1958). Οµότιµος καθηγητής διεθνούς πολιτικής στο Southern Connecticut State University. Δίδαξε σύγχρονη ελληνική ιστορία στα Πανεπιστήµια Harvard και Yale.
Στις δηµοσιεύσεις του, εκτός από το παρόν έργο , περιλαµβάνονται τα βιβλία: Βαλκανικό Τρίγωνο: Γέννηση και παρακµή µιας συµµαχίας που ξεπερνούσε τα ιδεολογικά σύνορα (Balkan Triangle: Birth and Decline of an Alliance Across Ideological Boundaries), 1968, Οι Αναφορές του Πρεσβευτή Μακβή: Ελλάδα 1933-1947 (Ambassador MacVeagh Reports: Greece, 1933-1947), 1980.
Ήταν ο επιµελητής του βιβλίου Η Ελλάδα στη Δεκαετία του ’40: Ένα έθνος σε κρίση (Greece in the 1940s: A Nation in Crisis), 1981, και (µαζί µε τον Θεόδωρο Α. Κουλουµπή) του βιβλίου Ελληνοαµερικανικές Σχέσεις: Μια κριτική επισκόπηση (Greek-American Relations: A Critical Review), 1980.
Επίσης συµµετείχε στα συλλογικά έργα Η Ελλάδα στη Δεκαετία 1940-1950 (1984), Ο Ελληνικός Εµφύλιος Πόλεµος, 1943-1950 (2000), Ο Εµφύλιος Πόλεµος (2002), Μελέτες για τον Εµφύλιο Πόλεµο 1945-1949 (2002), Η Εποχή της Σύγχυσης (2008), Διεθνείς Σχέσεις (2008), Από τον Ανένδοτο στη Δικτατορία (2009), Ανορθόδοξοι Πόλεµοι (2010).